De uitzendkrachten zijn naar huis gestuurd, de zzp’ers zijn weggestroomd in de aderen van de maatschappij en staan bij hun klantjes plafonnetjes te witten en keukens te lakken. De rest van het personeel krijgt zijn oplever- en kerstbonussen en wordt bedankt voor de inspanningen. Ergens eind januari gaan we wel weer opstarten, we appen, fijne feestdagen.
Grossiers dicht, fabrikanten met het antwoordapparaat aan. Hier en daar een school die tijdens de verlengde kerstvakantie aangepakt kan worden, een horecaondernemer die nog wat diep in zijn zakken heeft zitten voor een opknap- of herbouwbeurt.
Verder daalt de stilte in. Al dan niet geheel officieel is er in de zomermaanden zoveel gebuffeld dat er in de winter minder gewerkt hoeft te worden. Normaal een tijd voor gezinsactiviteiten: beetje shoppen, meubelboulevardje, pretpark, kerstmarkt, dierentuin. Allemaal dicht, nu. Een lange stille winter komt er aan, tenzij er nog wat sneeuw- en ijspret in de pijplijn van de weergoden zit.
Omdat er goed verdiend is in het schilderseizoen is het voor de meesten niet erg. Maar het valt wel extra op hoezeer het schildersvak toch echt seizoenswerk is. En hoezeer dat doorwerken toch echt een operatie op zich is waar je liever niet aan begint als het niet hoeft.
Ben benieuwd hoe dat zich gaat ontwikkelen. Je hoort verhalen dat het wel weer eens een lange koude winter kan worden. Zal je altijd zien: Paping dood, ijs op de sloot. Weet je ze nog te liggen? De thermische sokken? De lange onderbroek? Het windreducerende gaas, de regenkappen? In ieder geval is er nu tijd genoeg om eens in het rommelschuurtje te gaan kijken waar dat allemaal gebleven is…
Voor tips over doorwerkprojecten (trouwens: voor elke tip over schilderprojecten die interessant zouden kunnen zijn voor collega’s om over te lezen), aarzel niet om contact met mij/ons van de redactie op te nemen: schildersvakkrant@eisma.nl. Fijne dagen!