Vrij vertaald: de voor- en nadelen van zakendoen. En dan doel ik voornamelijk op de randverschijnselen van de door de politiek zo enthousiast omarmde vrije-markt filosofie. In de politieke arena lijkt marktregulering tegenwoordig meer op een vies woord. Terwijl diezelfde zogenaamde vrije-markt bedolven wordt onder een lawine van regeltjes.
Een contradictio in terminus. Voor de argeloze consument althans. De ondernemer behoort beter te weten. Daar gaat de wetgever vanuit. Als grondprincipe valt daar veel voor te zeggen. Als ondernemer is niets zo ergerlijk wanneer je in een gezonde concurrentie buitenspel wordt gezet door handjeklap van je collega’s. Met de klemtoon op gezond.
Nu kunnen door de wol geverfde ondernemers wel tegen een stootje. Spreiding van risico’s, aanboren van nieuwe markten en noem ze maar op. Wie handig en slim is red het wel. Zowel in de praktijk als in theorie. Survival of the fittest noemde Charles Darwin het al. De natuurlijke evolutie.
Het is maar net hoe je het bekijkt.
De ondernemer moet de gelegenheid krijgen om zonder belemmerende afspraken van zijn collega’s nieuwe producten te verkopen. Niks mis mee. Maar de onwetende consument kan de ontwikkelingen soms met de beste wil van de wereld niet meer volgen.
Tv programma’s als Radar, Opgelicht en Kassa spelen daar enthousiast op in. Hun succes is verzekerd.
Misschien hebben ze binnenkort een nieuw onderwerp.
Afgelopen donderdagochtend staat een knol van fourwheeldrive van het type Overated-Crocodile-Dundee schots en scheef, half op de stoep en twee parkeervakken in beslag nemend voor het huis van mijn opdrachtgeefster. Een kale, grijnzende vetklep kijkt mij vanachter het woonkamerraam, staand naast mijn opdrachtgeefster, meewarig aan. Geen beweging in te krijgen. Berustend parkeer ik mijn busje maar een paar deuren verder.
Ik heb de sleutel en betreed het huis op eigen initiatief. Op hetzelfde moment komen de vetklep en mijn opdrachtgeefster de entreehal in gelopen. Een nog kleiner manneke dan ik (!) loopt mij, nog steeds grijnzend aankijkend, bijna tegen de kapstok. Ik maak mij geen illusies. Zelfs al had hij hem uitgestoken. Iedere vezel in mijn lijf weigert hem de hand te drukken. De optelsom van de eerste tien seconden indruk. Een rilling loopt over mijn rug en ik slaak een zucht van opluchting wanneer de voordeur achter zijn rug dichtvalt.
Samen met de opdrachtgeefster loop ik naar de keukentafel. Ik krijg een kopje koffie aangeboden. Mijn eerste indruk van dit sujet wordt ongevraagd onmiddellijk bevestigd. Mijn opdrachtgeefster vertelt dat de hork, toen hij mij voor de deur zag staan, had aangeboden om een paar Polen te sturen om de schildersklus verder af te maken. Licht fronsend kijk ik haar aan. Nee, daar was ze niet op in gegaan. Meneer is hovenier. Hij kwam om een prijsopgave te maken voor het aanleggen van het nieuwe sierstoepje in haar achtertuin.
Uit de scheuren van het krakende bouwwerk van de vrije markteconomie komen als eerste de kakkerlakken tevoorschijn.
Iedereen die wel eens met ongedierte te maken heeft gehad weet dat ze, als eenmaal binnen zijn, umweltfreundlich nauwelijks te bestrijden zijn.
Gelukkig beschikt mijn opdrachtgeefster over voldoende argwanende hersencellen.
Het is bij de prijsopgave gebleven.
Vrije marktwerking, mooie kreet. Een beetje oost-blokker schrijft zich hier in bij de KvK, draagt de BTW af en that’s it! Premies? Nee, die worden afgedragen in Warschau of Praag, want daar staan de heren ingeschreven bij een uitzendbureau… Hier kost een schilder in loondienst vlot 27,50 excl. marge en BTW, reken zelf maar uit wat de consumentenprijs dan wordt. Concurrentie is normaal, maar laat die heren dan ook hier de premies afdragen, dan krijgen we normale concurrentie.