Een grote opdrachtgever brengt ook grote aannemers mee die voor ze werkt. En die cultuur is nét even anders dan bij ons. Zo ben ik blijkbaar nog ‘meneer De Vries’ (hoe dan?!) en word ik nagewezen op de bouw. Men stoot elkaar aan als ik langsloop op mijn hakken, met helm en werkschoenen alvast in de hand en kan het niet laten een paar opmerkingen te maken. Als (vaak enige) vrouw op de bouw ben ik inmiddels heel wat gewend; mij breng je niet meer zo snel van mijn stuk.
Er stond vandaag echter een klein meisje bij de opgang naar de bouwplaats. Ze keek me aan met grote verlegen ogen en riep naar haar moeder: “Kijk mama! Een echte bouwvakker met een helm!”. De moeder schuifelde wat ongemakkelijk heen en weer, waarop ik mijn lachen niet kon inhouden en zei dat ik inderdaad een “echte bouwvakker” was. Een klein moment, maar het deed me weer beseffen hoe belangrijk het is om te laten zien dat de bouw voor iedereen is. Niet alleen op de werkvloer, maar ook voor de kleine aspirant-bouwvakkers.
Diversiteit is belangrijk, dat merk ik binnen mijn bedrijf en op de bouw elke dag. Diversiteit draagt bij aan een goede werksfeer en brengt reuring met zich mee. Het vormt een herkenningspunt waardoor je je thuisvoelt op je werk. Tegelijkertijd zorgt diversiteit ook voor een veilige en inspirerende werkomgeving voor toekomstig medewerkers. Ieder mens zou zich vertegenwoordigd moeten kunnen voelen. En dat is nu net het punt, want als ik kijk naar de bouw hebben we daar nog een ‘kleine opgave’. Laten we gezamenlijk die handschoen oppakken. Voor de kleine bouwvakkers, maar ook voor onszelf.