Op de oprit van een landelijk boerderijtje in het buitengebied van het Overijsselse Holten staat een goedlachse schilder klaar om zijn bezoek te ontvangen. De geur van vers schilderwerk verraadt dat hier gewerkt wordt. De nieuwe verflaag glimt nog in de felle zon, evenals het gelaat van de vrolijke Kirushanth. Kortweg Kiru.
Het Hollandse weer was even wennen voor de geboren Sri Lankaan, maar de korte mouwen verraden een geslaagde inburgering. ‘Welkom, het werk zit er bijna op hier na tweeënhalve week’, zegt hij voldaan.
Verkapte schildersbus
Bij de schuur op het erf staan potten verf, schuurmachines en de nodige opbergboxen. En zijn Citroën Berlingo: een “schildersbus incognito”, want Kiru gebruikt ‘m zowel privé als zakelijk. Pas wanneer hij de achterklep openzwaait, wordt duidelijk dat het hier daadwerkelijk om een verkapte schildersbus gaat. En wie goed kijkt, ziet een bescheiden logo op de achterruit, maar dat is het dan wel.
Waar veel schilders hun busje gebruiken als een rijdende reclamezuil, gaat die vlieger dus niet op voor Kiru. ‘Ik ben wel aan het kijken naar een andere bus, maar ik ben er nog niet over uit wat het moet worden. Elektrisch is wel een beetje duur’, zegt hij als een boer met kiespijn in zijn beste Nederlands.
Worstelen met taal
Kiru woont nu elf jaar in Nederland. In zijn vaderland was hij actief als elektricien, hier liet hij zich omscholen tot schilder. ‘Dat is met de taalbarrière toch iets minder moeilijk dan als elektricien, zo bedacht ik’, legt hij uit.
Inmiddels is de in Lochem woonachtige vakman, die voorheen via het uitzendbureau voor Schildersbedrijf Van der Wal uit Laren werkte, een jaar actief als zzp’er. ‘Ik wilde meer baas zijn over mijn eigen tijd. Als ik nu een klus af heb op vrijdag, kan ik wat makkelijker een vrije dag nemen, bijvoorbeeld.’
‘Al moet er natuurlijk wel geld verdiend worden’, vervolgt Kiru. De zaken gaan goed, zegt hij. De Lochemer voelt zich kiplekker als zelfstandig ondernemer, hoewel hij soms nog wel worstelt met het Nederlands. Het machtig worden van de taal was – naast het weer – de voornaamste uitdaging bij zijn inburgering. ‘Mijn moedertaal is Tamil, een van de oudste talen ter wereld. Het verschil in uitspraak en klanken is heel groot.’
Maar hij redt zich naar eigen zeggen prima. ‘De “werktaal” is niet zo moeilijk, ik kom er altijd wel uit met de klanten.’ Het belangrijkste is immers de kwaliteit van het schilderwerk. En dat moet wel goed zijn, want Kiru heeft al een aardige klantenkring in de Achterhoek opgebouwd. ‘Veel klussen krijgen ik via mond-tot-mondreclame. De komende maanden heb ik het lekker druk.’
Sportieve passie
Toch blijft er nog genoeg tijd over voor zijn gezin – vrouw en twee dochters (1 en 4 jaar) – en zijn andere passie: cricket, een sport die er in Sri Lanka met de paplepel wordt ingegoten. ‘Ik speel competitie in Eefde, maar niet op hoog niveau hoor’, klinkt het bescheiden. ‘Het is leuk voor de sociale contacten.’
Kiru is een tevreden mens, zoveel is wel duidelijk. Nu alleen nog een “echte” schildersbus. Een fraai, opvallend logo heeft hij al, gemaakt door zijn vrouw. ‘Ik kan de meeste spullen wel kwijt in deze Berlingo. Maar heel handig is het niet’, erkent hij, aangezien de meeste ruimte in de bus toegespitst is op privégebruik. ‘Hopelijk komt het er dit jaar nog van.’
Ook jouw bus aan schilderend Nederland tonen? Mail naar voor een plekje in deze rubriek. Waar overigens geen kosten aan verbonden zijn.