In vrijwel ieder beroep heb je ze. De handigheidjes. De slimme oplossingen. Van die dingen die het werk ineens op een simpele manier leuker maken. Waarvan je denkt, dat had ik eerder willen weten. In de beeldvorming hebben grootmoeders daar bijvoorbeeld patent op. Maar ook de oude rotten in het vak. De krasse knarren. Met krakende stem wijden zij je in de geheimen van het vak. Als was het een geheimzinnige toverkunst.
Een paar weken geleden was ik in Zwolle op bezoek bij Wijzonol. De verffabriek. Daar kreeg ik een rondleiding. Het verslag daarvan heb je, als het goed is, dit weekend gelezen in Schildersvakkrant nummer 15. En als het niet goed is ligt dat aan de bezorging of moet je gewoon een abonnement nemen. Hoe dan ook. Ik werd rondgeleid. Door Pieter Lokhorst. Een ouwe rot in het vak.
Terwijl we door de fabriekshal lopen waar duizenden blikken verf torenhoog staan opgestapeld, breng ik mijn vraag ter sprake. Met de twee-en-een-halve-literblikken, waar bijvoorbeeld de 4SO maar ook de andere lakken worden aangeleverd, heb ik wat moeite om ze weer te sluiten. Vooral de eerste keer.
Die blikken zijn overigens dezelfde als onze handige strijkvaatjes. In staat van nieuw zijn de blikken voorzien van een sluitring. Ongetwijfeld om veiligheidsredenen tijdens het vervoer.
Maar wanneer ik na opening de eerste hoeveelheid verf in een verzetblik heb gedaan en het nog gloednieuwe blik wil sluiten, wil mij dat niet vlekkeloos lukken. Het deksel springt elke keer weer omhoog. Grof geweld wil wel eens helpen maar dat is niet helemaal zonder risico.
Ik vertel over mijn probleempje. Glimlachend tovert Pieter de oplossing tevoorschijn. Dat het deksel weer omhoog gaat komt door de samengeperste lucht. Een fenomeen dat je overigens bij alle blikken hebt.
Als je nu, zo vertelt hij, met de palm van je hand op het deksel duwt en daarmee, bij wijze van spreken, een deuk probeert te duwen in het deksel, wordt de lucht uit het blik geperst. Als het deksel weer op zijn plek zit wordt het blik vacuüm gezogen. ‘ Probeer het maar eens.’
Thuisgekomen was dat ook een van de eerste dingen die ik heb geprobeerd.
En die truc van Pieter is nu zo’n leuke, bruikbare tip.
Volgens mij zijn daar tientallen van. Misschien is het een idee om die een keer uit te wisselen.
Op het internet vind je diverse sites met tips en trucs (goeievraag.nl bijvoorbeeld) maar die zijn heel algemeen. Schilders onder elkaar spreken hun eigen jargon en zijn zo ervaren dat doe-het-zelf-tips vaak overbodig zijn. Maar er zijn er altijd waarvan je denkt: had ik dat maar eerder geweten.
Zo kreeg ik een kleine 4 jaar geleden (pas) de tip om acrylaatkit af te messen (vegen) aan een natte spons in een strijkvaatje.
Ipv vinger in de mond en aan een droge doek vegen.
Iets waar ik vanaf toen nooit meer zonder gewerkt heb.
Met vriendelijke groet,Ronald Stuijts
@Ronald Stuijts. Dank voor je reactie. Dit soort tips bedoel ik.
Oude gewoontes verander je met goede ideeën.
Jaren geleden las ik in Eisma’s Schildersblad de tip om afplakband eerst met acrylaatkit af te kitten voordat je de naastgelegen kleur aanbrengt. Vooral handig bij muurverf op ruwe ondergronden zoals spachtelputz. Het eindresultaat is een messcherpe rand. Verbazing bij de opdrachtgevers en succes verzekerd.
Wie volgt?
Set your own life more simple get the mortgage loans and all you require.
Hoi Bas, Leuk een spontaan genoemde, voor mij normale, handeling terug te vinden in jouw weblog. Ik kan mij net als jouw voorstellen dat er velen onder ons (schilders) zijn die dagelijks normale handelingen verrichten en zich daarvan niet bewust zijn. Het zijn automatismen geworden.
Ik wens jou veel succes toe met dit positieve schildersvak in stand houdende initiatief en dat er maar vele collega schilders mogen volgen!
Met vriendelijke groeten, Pieter Lokhorst
Prangende vraag: op (een deel van) het plafond zitten houten schrootjes met een opening van ca 1 cm. Daarachter ligt zwart doek. De houten schroten willen we in een witte kleur schilderen om meer licht te brengen. De schroten zijn ca 1 cm dik.
Nu komt de vraag: hoe kan je, zonder het zwarte, heel dunne, doek te raken, de zijkanten van de schroten netjes schilderen? Is hier misschien een handigheidje voor? Dat zou ik heel graag weten.
alvast veel dank,
met vriendelijke groet,
Elly Kersten
Elly, de zijkanten van de schroten niet schilderen is de meest veilige oplossing. De zijkanten wel schilderen is tijdrovend maar biedt weinig toegevoegde waarde want het zijn schaduwkanten. Verfvlekken op het firetdoek, de officiële benaming, zijn storender. Schilder eerst maar eens een paar planken zonder zijkanten en bekijk vanaf de grond het resultaat. Wedden dat het er beter uitziet dan mee geschilderde zijkanten?
Het firetdoek ligt los op de schroten en het tegelijkertijd met je stopmes optillen en kwasten is een handigheidje dat je pas na jaren schilderen onder de knie krijgt maar vertrouw me; veel toegevoegde waarde heeft het niet.
Ik heb laats mijn huis laten schilderen door schildersbedrijf De Kleermaeker. Het resultaat is erg mooi en netjes! Ik deze schilders zeker aanraden voor een schilderklus. De schilders zijn vriendelijk en professioneel!
Dank voor je reactie Sammi. Ik heb hem door gestuurd naar de website van De Kleermaeker. Altijd fijn om te horen dat onze collega’s hun opdrachtgevers blij maken.