Nog even lyrisch zijn

Ik ben dus inderdaad voor u op en neer gescheurd naar Hamburg (wat me tegenviel, waar is de tijd dat je overal 200 kon rijden bij de oosterburen?). Om te kijken of die Salon, dat decorateursfeestje, wat voorstelt. Dat is het geval.

Koninklijk

Maar wát een kennis en kunde liep elkaar daar drie dagen lang te inspireren! Ik wed dat u zoveel prachtig, geïnspireerd decoratieschilderwerk nog nooit bij elkaar hebt gezien. (Of u moet, net als ik, tot het selecte gezelschap behoren dat de Koninklijke wachtkamers op Station Hollands Spoor heeft mogen bezichtigen, da’s ook overdonderend).

Gehoute steiger

Ik moet wel zeggen dat sommige ‘decoratieschilderingen’ eigenlijk helemaal geen decoratie meer zijn, of u moet een schilderij ook als een decoratieschildering willen zien. Er zaten gekke mengvormen tussen: een ‘gewoon’ schilderij, maar dan met een steiger er op die kunstig was gehout, of een schildering waarvan alleen de lijst een tromp l’oeil was. Het was van verbazing in verbazing lopen, en daarmee kreeg het tóch nog iets van een ‘freakshow’ of een ambachtsmarkt.

Minstens twintig

Museale expositie vraagt om aandacht van de kijker, het dwingen van de blik, concentratie opleggen, nuances zien. Wil je de decoratieschilderkunst echt op de kaart zetten, dan zou je een exposite, of, vooruit een dubbelexpositie moeten inrichten: minstens een werk of twintig van één kunstenaar en dan nog eens zoveel van een ander. En dan in het Van Abbe, bijvoorbeeld, of in een ander bekend museum: Marmerkunst van de gerenommeerde kunstnaar Nijsse met daarnaast het ‘wild decoreren’ van de experimentele jonge hond Barre Verkerke, bijvoorbeeld. Het zou me wat zijn…

zie hier mijn filmimpressie