In zijn familie misten ze nog een stukadoor en een schilder. De rest van de bouwberoepen was al aanwezig. Handig als je elkaar kunt helpen. Omdat hij van kind af aan zijn moeder hielp met schilderen in en rond huis, was het logisch dat Thijs Zigterman koos voor het schildersvak. Met een leerplek bij Van der Werff uit Assendelft. Een bedrijf met ruim tien schilders, gespecialiseerd in monumentaal en ander bijzonder werk.
In een jaar tijd heeft de nu 23-jarige Thijs het vak behoorlijk geleerd. ‘Ik ben net geslaagd met een 9,4 voor het examen. Dat is uitzonderlijk, begreep ik. We waren met drie jongens op ESPEQ die er echt voor gingen en niveau 2 binnen een jaar hebben afgerond. Het examen ging prima. Ik wilde graag laten zien wat ik kan. Ik had goede voorbereidingen gedaan, had mijn eigen spullen mee en mocht mijn eigen reparatiemiddelen gebruiken. Bij het examen beoordelen ze ook je afplakwerk. Maar ik had niet afgeplakt. Dat doen we hier niet. We besnijden alles. Verder was ik de enige die de verf vooraf zeefde; anderen hebben dat nooit geleerd.’
Grillige weg
Zo logisch als het klinkt en zo enthousiast als Thijs is over het vak, zo grillig was de weg ernaartoe. ‘Ik heb de opleiding bij Korps Mariniers gedaan. Net voor het halen van de baret ben ik gestopt; ik ben te veel familiemens voor zo’n baan. Toen ben ik CIOS gaan doen. En met mijn sportdiploma aan het werk gegaan bij een wapenhandel met het restaureren van wapens. Maar dat werk is een beetje afgelopen, daar zit geen toekomst in.’
Toen werd het dus schilder. ‘Ik wilde dat in de praktijk én op school leren. Daar krijg je de theorie mee, van verf en dergelijke. De docenten daar willen het je ook echt leren. Ik ben heel leergierig en wil graag alles weten. Ook hier op het werk. Ik vraag heel veel. Veel vragen lijkt misschien dom, maar wie weinig vraagt blijft dom.’
Wisselende koppels
Thijs regelde vooraf dat hij terechtkon bij Van der Werff. ‘Ik ben geboren en getogen in Assendelft en Van der Werff is een echt Assendelfts bedrijf. Een familielid dacht dat ik er wel zou passen. Nou zeker. Ik heb daar wel mazzel mee gehad. Ik had me geen betere plek kunnen wensen. Nieuwbouw is niets voor mij. Ik hoor van een andere leerling dat ze bijvoorbeeld 30 minuten krijgen voor een deur. Hier is nog nooit een tijd genoemd. Het moet gewoon goed! Aflakken mocht ik na drie weken al doen. Dat heeft natuurlijk ook met werkervaring en leeftijd te maken. Dan sta je er toch anders in.’
‘Ik heb hier geen vaste leermeester. Van der Werff werkt ook niet in vaste koppels; dat wisselt altijd. Dat is wel mooi. Ik werk nu met Pim, die tegen zijn pensioen aan zit. Van zo iemand kun je heel veel leren. En dan werk je met een collega van rond de 40 jaar, die dingen weer anders doet. Als leerling moet je wel flexibel zijn, want elke schilder heeft zijn eigen manier van werken.’
Verfeilanden
Thijs werkte al aan diverse mooie projecten, waaronder de Amsterdamse Westertoren waarmee Van der Werff vorig jaar zowel een jury- als de publieksprijs won bij de Nationale SchildersVakprijs. Maar hij haalde ook de kwast over Stadhuis Haarlem. ‘Het is toch super dat je dit mag doen en later aan je kinderen kunt laten zien waar je aan gewerkt hebt.’
Nu is hij bezig met een particuliere woning met heel veel houtwerk, waar eveneens kwaliteit voorop staat. ‘Bij al deze klussen is de voorbereiding het allerbelangrijkst. Met een kwartiertje langer schuren, krijg je een veel mooier eindresultaat. Soms zie je op geschuurd hout van die eilanden met verf. Dan is het nog niet vlak.’
Ook leuk: ‘We ontwerpen hier soms onze eigen gereedschappen als we ergens niet zo goed bij kunnen. Mijn vader is lasser en maakt geregeld iets voor me.’
Thijs Zigterman heeft besloten om niet door te gaan met niveau 3. ‘Ik zit hier prima en ze weten wat ik kan. Wel zou ik graag verder gaan in het fijnere werk, zoals vergulden en hout- en marmerimitatie.’
Ook deze talenten bestormen binnenkort de schildersbranche: