Van je schoonvader moet je het hebben. Dat geldt althans voor Henk Kuif. De 40-jarige geboren en getogen Hagenees verhuisde in 2011 met zijn vrouw naar Apeldoorn, omdat ze verknocht zijn aan de Veluwe. Eén probleem echter: zijn toenmalige werkgever in Bleiswijk, waar Henk inkoper was van verpakkingsmaterialen, was daar minder blij mee. ‘Vanwege de lange afstand zagen ze het niet meer zitten’, vertelt hij aan de keukentafel bij een klant in zijn woonplaats. ‘Ik kon dus op zoek naar ander werk.’
Maar in elk einde schuilt een nieuw begin, kan Henk nu wel concluderen. Aan de hand van zijn schoonvader Joop Heinsbergen – als zeventigplusser nog altijd vier keer per week op de ladder te vinden (!) – rolde Henk het schildersvak in. ‘Het begon met een muurtje sauzen en het werd steeds meer. Ik begon het steeds leuker te vinden.’
En zo kwam het dat Henk in 2014 de zaak overnam van zijn schoonvader. Al werken ze nog altijd samen, onder de naam Schildersbedrijf H&K. Een naam met een dubbele betekenis. ‘Het staat voor Heinsbergen en Kuif, voor de herkenbaarheid onder de oude klanten, maar je kunt H en K natuurlijk ook lezen als Henk en Joop’, zegt hij met enige trots. Eerlijk is eerlijk, er zijn weleens slechtere namen verzonnen.
Rollator
In eerste instantie was het idee dat Joop zijn schoonzoon op weg zou helpen en daarna met pensioen zou gaan, maar een overbruggingsjaar werden er twee en telkens plakte Joop er ‘gewoon’ weer een jaar aan vast. ‘Ik heb een heel mooi vak, dat telkens verandert door nieuwe producten en technieken. Het blijft interessant. En niet alleen het schilderen zelf, maar ook door het klantcontact en alle plekken waar we komen; och man, de mooiste landgoederen. Nee, zolang de gezondheid het toelaat, denk ik nog niet aan stoppen’, aldus Joop. Henk lacht: ‘Ik heb hem al wel een rollator gegeven voor zijn 65ste verjaardag, maar die heeft-ie nog steeds niet nodig.’ Joop: ‘En ik kan het ook nog af zonder exoskelet, haha!’
Wat heet, de zeventigplusser redt zich zelfs nog met zijn stokoude schildersbus: een Citroën AK 350 uit 1971 – oftewel een heuse ‘bestel-Eend’. Waar Henk zich verplaatst in een moderne en kleurrijke Opel Vivaro – al is het nog wel een diesel – rijdt zijn schoonvader dus in een oldtimer naar klussen. En zo wordt het thema van de ‘oude leermeester’ en zijn ‘leerling’ op fraaie wijze vertaald in hun volstrekt verschillende voertuigen. Jong en oud.
Hobby
‘Dit is echt een hobby van mij’, legt Joop Heinsbergen uit. ‘Ik heb ook nog een 2CV6 (klassieke Eend, red.) uit ’84 en een AK Diane uit ‘85. Mankeert er iets aan? Dan repareer ik het zelf. Het sleutelwerk is relatief eenvoudig.’ En als schildersbus voldoet hij volgens Joop ook prima. ‘Je moet ‘m niet te zwaar beladen, maximaal 300 kg, maar behalve een steiger kan alles erin wat ik nodig heb.’
Het grootste voordeel is misschien wel dat Joop fluitend door alle milieuzones in de Haarlemse binnenstad tuft. ‘Het zijn tegenwoordig allemaal zero-emissiezones, maar oldtimers zijn daarvan vrijgesteld’, weet hij. Henk: ‘Dat is toch bizar? Het zijn de grootste vervuilers!’
Belevenis op wielen
Joop haalt zijn schouders op. Hij zweert bij de nostalgie van zijn oude bestel-Eend. ‘Het is echt een belevenis om erin te rijden. Die vering alleen al…’ Henk – tevens eigenaar van Apeldrone, waarvoor hij hoogwaardige dronebeelden levert bij diverse projecten – denkt daar toch iets anders over. ‘Ik heb er ook een keer in moeten rijden, toen mijn eigen bus bij de garage stond. Voor het schakelen alleen heb je eigenlijk al een apart rijbewijs nodig. Totaal anders! Daarnaast heb ik mijn broek kapot gescheurd aan een haak bij de zitting.’ Van zijn schoonvader moet hij het hebben.
Hoe ziet jouw bus eruit? Mail naar als je mee wil doen aan deze rubriek!