Door Peter de Wit
“Je spreekt natuurlijk wel met de top van het restauratiewereldje”, begint Leo Scholten het gesprek. Er speelt een glimlach om zijn mond. Meent hij dit, of maakt hij een grap? Hij is quasi-serieus, zo blijkt. Leo heeft de afgelopen 35 jaar een goede naam opgebouwd als het gaat om restauratiewerk. En dat dankzij prachtige projecten, zoals het restaureren van de schilderingen in de centrale hal en het trappenhuis van het Vredespaleis in Den Haag, de werkzaamheden aan het Teylers Museum in Haarlem, Paleis Soestdijk, de Sint Nicolaaskerk in Helvoirt en het Brigittinessen klooster in Uden, waarmee hij in 2022 nog een gooi deed naar de Nationale SchildersVAKprijs.
SchildersVAKprijs zorgde voor een goede naam
Hij viel tijdens verschillende edities van de SchildersVAKprijs weliswaar niet in de prijzen. “Maar elke nominatie heeft bijgedragen aan de goede naam die ik nu heb”, benadrukt hij. “Je hebt echt geen idee wat deze vakprijs voor jou en je bedrijf betekent tot je eraan meedoet. Ik heb het zelf ondervonden. Dankzij deelname begon ik op te vallen, kreeg veel meer naamsbekendheid. Het is echt een vakprijs en je wordt beoordeeld door een vakjury. Dus als je bent genomineerd of wanneer je wint, zegt dat echt iets over jouw kwaliteiten als schilder. Waar ik voorheen zelf acquisitie moest plegen, klopten potentiële klanten ineens zelf bij mij aan. Ze hadden in de vakbladen gelezen dat ik was genomineerd, vervolgens mijn website bekeken en dat was al voldoende voor een één-op-één-gesprek. Geloof mij, het helpt, klanten weten jou ineens te vinden. En andere media pikken het nieuws ook op.”
Deelnemen aan de Nationale SchilidersVakprijs
Deelname aan de Nationale SchildersVakprijs is gratis. Eerst vindt een voorselectie plaats. Per categorie maakt de vakjury later de genomineerde projecten bekend. Hiervan maakt een professioneel videobedrijf een filmpje dat op de NSVP-website wordt getoond. De sluitingsdatum voor inzendingen van de Nationale SchildersVakprijs is 1 september 2025. De finale van deze wedstrijd is op 25 november in Arnhem.
Voor meer informatie kijk op: www.schildersvakprijs.nl
Werk via vakbroeders
Hij krijgt niet alleen werk via nieuwe klanten, ook vakbroeders, collega-schilders die een klus met restauratiewerk hebben, maar zelf die expertise missen, kloppen sindsdien bij hem aan om dat specifieke onderdeel van het project op te pakken. Wat ook helpt, is zelf ruchtbaarheid te geven aan wat je kunt en dat je een prijs hebt gewonden. Zo plaatst Leo altijd foto’s van alle opdrachten op zijn website en vermeldt daarbij of dit project eerder is genomineerd voor de vakprijs en of het heeft gewonnen.
Emotioneel na winnen Nationale SchildersVAKprijs
Dat hij in 2017 met het project De Goirkese kerk in Tilburg niet alleen de categorieprijs Decoratieschilderwerk won, maar ook Overall-winnaar werd, vindt Leo nog steeds heel bijzonder. “Wat het nog mooier maakte, was de uitreiking in het Amstel Hotel. Dat is geen locatie waar je snel binnenwandelt”, zegt hij. “Winnen was heel emotioneel. Zoiets doet heel veel met je. Het zorgt er ook voor dat je nog meer passie en drive voor het vak krijgt. Ik wilde nóg beter worden en mij verder verdiepen in het restauratiewerk.”
Hij zegt het nog maar een keertje ten overvloede: “Het levert je dus echt veel extra werk op.” Dus voor de schilders die nog twijfelen om een mooi project van zichzelf in te schrijven, heeft Leo één advies: “Doe gewoon mee. Schilders zijn vaak veel te bescheiden. Stap over die drempel. Laat zien wat voor moois je hebt afgeleverd. Ben je te bescheiden, dan word je nooit ontdekt.”
‘Oude technieken’
Leo is inmiddels 35 jaar restauratieschilder en werkt vaak samen met Rob Crevecoeur, van Atelier Amati, en met veel zzp’ers. “Dat zijn vrijwel allemaal mensen van de kunstacademie. Met Rob maak ik de plannen van aanpak, doe ik historisch kleurenonderzoek en stel ik de rapportage op. Als het kleurenonderzoek te complex is, schakelen we hulp in.”
Toen Leo op 28-jarige leeftijd bij collega’s aangaf zich te willen verdiepen in restauratieschilderwerk, werd hem geadviseerd daarvan weg te blijven. “Ik was huisschilder, had dat wel gezien, wilde me omscholen en ging cursussen volgen. ‘Begin er maar niet aan, want je verdiept je in oude technieken die verdwijnen’, kreeg ik te horen. Het ‘houten’, ‘marmeren’ en restauratiewerk zou ophouden. Het was de tijd waarin muurschilderingen in kerken allemaal achter stucwerk of een laag synthetisch verf verdwenen. Dat begon al in de jaren zestig. Het was een goedkope manier van moderniseren. Soms is het verwijderen van zo’n laag echt een crime. Als hierdoor schade ontstaat aan de achterliggende schildering in zo’n kerk achterhaal ik bij het Bisdom hoe die beeltenis eruitziet. Het Bisdom heeft vaak nog tekeningen of foto’s van de originele muurschildering.”
‘Veel gebracht’
Leo is dolblij dat hij destijds niet naar het advies van anderen heeft geluisterd en zich toch heeft verdiept in het restauratieschilderwerk. Anders had hij waarschijnlijk nooit de Nationale SchildersVAKprijs gewonnen. En dat zou jammer zijn. “Het heeft mij veel gebracht”, besluit hij.
Lees ook: ‘SchilderVAKprijs is als de Oscars’
‘In de filmwereld draait het om Oscars, in de wetenschap om de Nobelprijs en in de schildersbranche om de Nationale SchildersVakprijs.’ Oud-winnaar Ruben van der Kruis slaat met deze omschrijving op zijn website de spijker op zijn kop. De jaarlijkse inschrijving voor deze vakprijs is weer geopend. De omvang van het project is ondergeschikt. Kwaliteit van het werk staat voorop.
