Begrijpelijk hoor. We hebben het allemaal. Alsof de vakantie máánden duurt en er daarna geen werkelijkheid meer is zoals die er nu uitziet. Terwijl: je bent een paar weekjes weg en dan begin je weer. Met schilderen is het trouwens nóg begrijpelijker: je wil je materiaal en materieel niet al die tijd bij een klant hebben staan. Alles moet als het even kan netjes in de berging of in ieder geval zo klaar staan dat je meteen kunt gaan vlammen, later, als je ooit terug zou komen.
En… op vakantie gaan met een flink aantal eindfacturen die je verstuurd hebt, dat is ook wel fijn. Kun je je rijk rekenen op het zandstrand en pas na terugkomst kijken wat er daadwerkelijk betaald is. Dat valt vaak tegen. Ook al omdat je die factuur verstuurt aan iemand die óók zwaar aan vakantie toe is, óók nog honderd dingen te doen heeft en denkt: die rekening, die maak ik na de vakantie wel open.
Dat zijn zo de dingen. Waar je wat mee zou moeten kunnen zijn de telefoontjes van mensen die willen dat je nú nog langskomt voor een opname of een klein schilderklusje of een reparatie of een schadeherstel. Want die mensen zitten met vakantienaderstress en jij zit met vakantienaderstress. En dat huis loopt niet weg, en je hebt de eerste maanden tóch geen tijd om het werk te gaan uitvoeren. Dus, raad ik aan, stel eens voor om die offerte, dat gesprek, dat klusje ná de vakantie te komen doen. In veel gevallen haal je dan wederzijds een ‘aap van elkaars schouder’ zoals de Engelsen dat zo aardig formuleren (maar dan in het Engels).
Wat ontzettend slim van ons om het inzenden voor de Nationale SchildersVakprijs al sinds jaar en dag op 1 september te leggen, nét na de Bouwvak. Kun je nu alvast nadenken over welk prachtproject je gaat inzenden, maar dan hoef je het na de vakantie pas echt te dóen. Al mag het nu natuurlijk ook: