De vaarten, riviertjes en plassen rond Naaldwijk en ’s Gravenzande zijn favoriet voor de kleine pleziervaart, dat dan ook zo min mogelijk belemmerd mag worden. Dat wordt een extra uitdaging als het object waar de bootjes onderdoor varen ook nog eens elk moment in actie moet kunnen komen.
Wits Utrecht heeft sinds november 2015 een groot onderhoudscontract met het Hoogheemraadschap van Delfland. De komende vier jaar mag het bedrijf het schilderonderhoud van al het vastgoed van het waterschap, één van de 24 in Nederland, tot zijn verantwoordelijkheid rekenen. Daar is een uitgebreide aanbestedingsprocedure aan vooraf gegaan op basis van EMVI (Economisch Meest Voordelige Inschrijving), waar Wits als beste uit naar voren kwam.
Natuurlijk moeten niet alle objecten (woningen, molens, sluizen, gemalen, et cetera) van het waterschap allemaal geschilderd worden. Er zijn prestatieafspraken gemaakt over de conditie van de objecten. Die moet aan het eind van vier jaar gelijk zijn of volgens afgesproken normen gedegradeerd zijn ten opzicht van de beginconditie. Wits Utrecht moet daar zorg voor dragen, waarbij het onderhoudsbedrijf een flinke mate van zelfstandigheid heeft. Objecten of delen van objecten (bijvoorbeeld de zonkant of delen die met water in aanraking komen) extra schilderen of juist objecten en delen die ‘het hebben kunnen’ niet of minder behandelen. Uiteraard alles in goed overleg.
Duidelijk aan onderhoud toe zijn de twee boezemkeringen nabij ’s Gravenzande. Dat zijn geheel stalen torens aan weerszijde van een waterweg, waartussen een schuif hangt die door een motor wordt aangedreven. In het ideale geval hoeven ze nooit gebruikt te worden. Ze zijn een noodvoorziening. Als er een dijk doorbreekt of als er ergens een giftige vloeistof in het water stroomt dan moeten de schuiven binnen vijf minuten naar beneden zakken. Ze beschermen dan het dichtbewoonde gedeelte van het gebied tegen het hoge of verontreinigde water.
Dat leverde Wits én de steigerleverancier Skyworks wel enige hoofdbrekens op. Aanvankelijk was alleen bekend dat het vaarverkeer geen last mocht hebben van de schilders. Een constructie waarbij de zekering onder de schuif doorliep, lag in dat geval voor de hand. Maar toen duidelijk werd dat de schuif operationeel moest blijven moest het engineeren van de steiger over een andere boeg gegooid worden.
Nu is de boezemkering min of meer omsloten door een steiger, waarbij aan één zijde voor een extra raamversteviging gekozen is, die het geheel stijfheid geeft en het gewicht zo verdeelt dat de steiger niet tegen de boezemkering aanleunt. De constructie steunt deels op de kant, deels op de waterbodem. Aan beide zijden zijn loopplanken waarop gewerkt kan worden. Kleine pleziervaartuigjes kunnen nog steeds passeren en de schuif kan nog steeds dicht. Eerst maakte een metaalbewerkingsbedrijf gebruik van de steigers om reparaties aan het metaal te kunnen verrichten. Nu staat schilder Gerrit Verhaaf er met een collega te schilderen. In noodgevallen zal een functionaris ter plekke de schuif in werking stellen, dus de schilder krijgt de tijd om zich in veiligheid te brengen.
Het staal wordt gereinigd en geschuurd. De schuif zelf krijgt een vrij zware zwarte protective coating: SigmaShield 880. De rest van de boezemkering wordt gegrond met Sigma Multiprimer 2k EP, en afgewerkt met Sigma Multifinish Semi Gloss in RAL 7004 en in 7031.
Foto:
De kering moest tijdens de werkzaamheden de pleziervaart niet belemmeren
Foto’s: Annelies Verburg-Cluistra