Ramairo Habekotte (18) koos vanuit de Praktijkschool Uithoorn voor een stage bij een schildersbedrijf. Hij werkte daar drie dagen in de week, met twee dagen school. ‘Maar ik mocht alleen maar busjes wassen. Of in de werkplaats de hele dag schragen schilderen, zonder dat iemand begeleiding gaf. Ik heb me echt afgevraagd of ik wel verder wilde in het schildersvak.’
Tot hij via zijn moeder bij zijn oom Peter Post terecht kon, die zelfstandig schilder is in Mijdrecht. Die pakte het volledig anders aan. Post: ‘Ik ben zelf ooit begonnen als leerling-drukker. Met een ouderwetse leermeester met stofjas en puntsnor. Opruimen was het enige dat ik van hem mocht. Gelukkig ging hij al na drie maanden met de VUT. De volgende leermeester liet me alles zelfstandig doen en ik leerde door fouten te maken. Dat is een groot voorbeeld geweest hoe ik zelf als leermeester wil zijn.’
Volwaardige arbeidsplek
Nu Ramairo 18 is geworden, is hij gestopt met de lessen aan de Praktijkschool. ‘Daar krijg je ook niet echt les in schilderen’, vertelt hij. ‘Het is vooral kennismaken met allerlei verschillende technische beroepen, om te kijken waar je interesse ligt. Ik had wel eens een deur en een kozijn geschilderd en ze vonden op school dat ik dat wel redelijk kon. Maar echt schilderen heb ik hier pas geleerd.’ Post vult aan: ‘Het streven van de school is om ze naar een volwaardige arbeidsplek te begeleiden. Die heeft hij hier gevonden.’
Inmiddels heeft de ondernemer zijn eigen zoon Kaya (16) als stagiair – eveneens vanuit de Praktijkschool Uithoorn – meegenomen in het schildersbedrijf. ‘Ik werk veel voor Herstelpartner uit Maarsbergen. Dat is verzekeringswerk na brand, inbraak, lekkage en dergelijke. Vaak zijn dat klussen die eigenlijk een dag werk zijn voor één man. Dan komen we aan en laat ik de jongens kijken hoe ze het werk willen doen. Ik blijf zo veel mogelijk aan de zijlijn en geef aanwijzingen waar nodig. Ze kunnen samen prima werken. Als we een grote klus hebben, bijvoorbeeld een hele woonkamer, tapen ze samen af. Daarna pakt Ramairo de 10/10 randen aan de bovenkant, doet Kaya de onderrand en rol ik de grote vlakken.’
Grote afwisseling
Naast het verzekeringswerk doet Post Schilderwerken met name particulier werk. De grote afwisseling spreekt Ramairo Habekotte aan. ‘Vooral het herstelwerk is heel gevarieerd. Je komt overal, ontmoet nieuwe mensen en het werk is steeds anders. Vooraf zie je alleen een paar foto’s. Dan komen we ’s morgens aan en maken we gelijk een inschatting hoe lang de klus gaat duren. Ieder voor zich. Uiteraard kijken we wie er gelijk heeft.’
Niet alle werkzaamheden zijn even leuk, erkent hij. ‘We hebben net twee dagen lang een trap voorbewerkt. Die zat vol met hardnekkige lijmresten. Sowieso moet je bij elke klus goed schuren. Niet het leukste werk, maar het hoort er wel bij. Dat heb ik wel geaccepteerd.’
Stickertje erop
Op het voorbewerken is Post bijzonder kritisch. ‘Het werk moet helemaal strak zijn. In het seizoen werk ik met een aantal Hongaren. Die heb ik leren kennen, en dat zijn niet alleen collega’s maar ook vrienden geworden. We kijken altijd naar elkaars werk. Als we iets zien dat bijgewerkt moet worden, plakken we er een stickertje bij. We zijn niet de goedkoopste, maar we onderscheiden ons in de kwaliteit van het werk. Er mag geen hobbeltje in zitten.’
Hij heeft een certificaat voor leermeester, maar wil zijn leerlingen graag op een hoger niveau brengen en extra dingen laten leren. ‘Daarom maken we graag gebruik van de trainingen die verfgroothandel Sigma Bullewijk aanbiedt, zoals Repair Care. Ik wil ze ook nog cursussen laten volgen, zoals decoratief schilderwerk en behangen.’
Behalve het vak leren, gaat het Post bij de jongens om persoonlijke ontwikkeling. ‘Ramairo kwam hier drie jaar geleden binnen als een verlegen teruggetrokken jongetje. Dat is Kaya nu, terwijl Ramairo inmiddels met iedereen in gesprek durft te gaan. Kaya gaat dat de komende jaren leren. Ze ontwikkelen zich van pubers tot jongvolwassenen. Dan weten ze ook wat ze willen.’
Ook deze talenten bestormen binnenkort de schildersbranche: