Anne de Vries wordt soms op de raarste tijden gebeld. Een direct gevolg van zijn rol als bewonerscontactpersoon in het tijdperk waarin iedereen 24/7 ‘aan’ staat. De teamleider van Wits Noord begint te grijnzen, zittend in het gestapelde containercomplex van zijn bedrijf op een parkeerplaats nabij het Gabbema Gasthuis. ‘Officieel werk ik van half acht tot vier uur, maar als ik zie hoe vaak ik ’s avonds nog gebeld word, of in het weekend…’
Of “meneer in de buurt is”, klonk het eens aan de andere kant van de lijn, “u zit daar toch boven?”. De Vries – genietend van het contact met de mensen – legt in zulke situaties geduldig uit dat zijn werkgever even verderop inderdaad een uitvalsbasis heeft maar dat hij daar niet overnacht. Laat staan kampeert. ‘Maar we proberen altijd te helpen, want de bewoners staan op één.’
Hoofdaannemer
Zo ook die van het in 1906 gebouwde Gabbema Gasthuis, een opdracht voor woningcorporatie Elkien. Een project volgens de principes van resultaatgericht samenwerken waarbij Wits Noord optreedt als hoofdaannemer. Hoofduitvoerder Luan Bijker: ‘We maken de schuiframen weer gangbaar, de meeste daarvan waren vastgeschroefd of vastgekit. Het glas hebben we vervangen door Fineo-vacuümglas, wat de isolatiewaarde enorm verhoogt. Van Monumentenzorg mogen we niks veranderen aan het gevelaanzicht, zo mag bijvoorbeeld maar maximaal 25 procent van de snijvoegen worden vervangen.’
De oorspronkelijke koperen klok mag juist wel terugkeren in het centrale torentje. Dat moet zelfs. Elkien heeft hiervoor een gespecialiseerd bedrijf ingeschakeld. Anne de Vries nam het schilderwerk in de klokkentoren voor zijn rekening. Hij bracht de oude kleuren terug, net zoals zijn collega’s dat elders op het pand doen op de voornamelijk houten maar ook stalen en zinken ondergronden. Een combinatie van nauwkeurig bepaalde tinten monumentengroen en okergeel, gebaseerd op kleurhistorisch onderzoek van Renate Oosterloo. Doel: de originele kleurstelling uit 1906 achterhalen én terugbrengen.
Materiaalpolychromie
Het monumentengroen dat op het pand zat, was volgens het rapport van Oosterloo Restauratie “net iets te blauw in vergelijking met bijvoorbeeld de groene, geglazuurde bakstenen”. Het wit was juist te hard, waardoor deze kleur niet meer harmonieus aansloot bij de rest van het complex. Kleurtrappen en microscopisch onderzoek bevestigden het vermoeden dat de originele kleuren afweken. “Een harmonieus geheel in vorm en kleur is essentieel voor de architectuur: de kleuren zijn niet alleen gekozen naar smaak maar altijd in combinatie met de materiaalpolychromie van het gebouw. Zodat alle onderdelen een gezamenlijk verhaal vertellen”, aldus het rapport.
De onderzoekster hoefde zich niet door een gigantisch pakket oude verflagen heen te worstelen. ‘Een jaar of vijftien geleden is het gebouw nog een keer helemaal kaal gemaakt’, weet Bijker, die als spin in het web met vele ketenpartners moet schakelen. Denk aan partijen als schoonmaakbedrijf Sappé, Nota Infra, die het straatwerk heeft hersteld, en Broersma voor de betonrenovatie. Glasconstruct nam het glaswerk voor zijn rekening. ‘Mijn uitvoerder in opleiding, Douwe van der Galiën, stuurt de co-makers aan en bewaakt de kwaliteit.’
Nul op het rekest
Want Bijker zelf heeft meer aan zijn hoofd. Wits Noord moet voor de kerst namelijk zeven lopende projecten voor Elkien hebben afgerond, waarvoor hij hoofdverantwoordelijk is. ‘Een harde deadline’, weet Bijker, die moet opschalen. ‘Het hekwerk van het Gabbema Gasthuis hebben we er nog bijgekregen. Leek mij een mooie werkopdracht voor schilders in opleiding.’ Vakinstructeur George Stavorinus van Schildersvakopleiding Friesland gaf hem echter nul op het rekest. Letterlijk: nul schilders had hij nog in de werkplaats lopen. ‘De schilders, zei George, “worden mij gewoon afgegrist.” Er is te veel werk.’
Hij is in zijn rol voortdurend aan het balanceren in de sport die totaalvastgoedonderhoud in zijn ogen is. ‘Je moet een beetje meebewegen; met de jongens, met de bewoners. Bovendien verwacht de klant steeds meer van je en daarmee ook van onze ketenpartners. Bij Elkien is het doel om voor klanttevredenheid een 8 te halen. Als we klaar zijn met een project, gaat de voorman – Anne in dit geval – bij de bewoners langs met een laatste serviceronde. Bent u tevreden? Wat moeten we doen om dit nog voor u op te lossen?‘
Uitdagend
Gedoe? Complex? Nee, voor Anne de Vries is het werk er alleen maar leuker op geworden. ‘Ik ben 37 jaar schilder geweest. Eind vorig jaar ben ik teamleider geworden. Vroeger zorgde de voorman ervoor dat de schilders verf hadden, nu regelen we veel meer randzaken. Een uitdagende rol met meer variatie dan alleen schilderen. Ik ben 1 oktober 57 geworden, wat mij betreft blijf ik dit werk tot mijn pensioen doen.’