Twee schildersbedrijven die tegelijk bezig zijn in één wijk, dat komt voor. Maar in de wijk De Geitenkamp in Arnhem werken de schilders en timmerlieden van twee bedrijven in gemengde teams aan hetzelfde project. Een bewuste keuze van Burgers van der Wal en Jacobs Beheersbaar Onderhoud.
‘Het idee is uit onze bedrijven ontstaan’, zegt Bob Jacobs, directeur van Jacobs Beheersbaar Onderhoud uit Elst. Nol Rijken, vastgoedspecialist bij Burgers van der Wal uit Doetinchem beaamt dat: ‘Wij hebben bij de opdrachtgever, woningcorporatie Portaal regio Arnhem, het idee aangedragen.’ Die opdrachtgever op zijn beurt, in de persoon van Karel Vermaas, Projectleider strategie & vastgoed: ‘We voeren steeds meer ons onderhoudswerk uit met een aantal geselecteerde kwaliteitsbedrijven, een-op-een dus. De reden kun je hier om je heen zien. Deze wijk is een paar jaar geleden op aanbesteding geschilderd en er is onderhoud uitgesteld. Daardoor staat het schilderwerk er nu zeer slecht bij, en hebben we er veel meer werk aan. Dus wilden we dit keer samen met een deskundige partij kijken hoe we de gebouwen zo goed mogelijk konden onderhouden voor een zo lang mogelijke periode.’
Gezamelijke aanpak
Portaal beschikt voor dit doel over een selectie van vastgoedonderhoudsbedrijven. De VGO-Keur-bedrijven Jacobs Beheersbaar Onderhoud en Burgers van der Wal horen daarbij. ‘We verdelen de werkzaamheden die we in een jaar uit te besteden hebben en die we in een-op-eenrelaties willen uitwerken, eerlijk onder de verschillende bedrijven,’ legt Vermaas uit. ‘Dit jaar deed zich de situatie voor dat we minder onderhoudsprojecten uit te voeren hebben, maar wel grote projecten.’ Rijken: ‘Je kunt dan natuurlijk pleiten om die projecten ‘op te knippen’ en te verdelen onder de bedrijven. En vaak is een woningcorporatie daar wel toe bereid. Maar in dit geval pleitten wij dus zelf voor een gezamenlijke aanpak.’ Jacobs: ‘Het is onzin om ieder voor zich een plan van aanpak te verzinnen, steigerhuur te regelen en naast elkaar aan dezelfde soort objecten te werken. Onze bedrijven kennen elkaar goed. De directie overlegt zo’n vier keer per jaar met gelijkgestemde vastgoedonderhoudsbedrijven uit de regio. En het gaat hier, met respect, niet over een heel ingewikkeld project, maar wel een waar het leveren van kwaliteit van het grootste belang is.’
Houtrotherstel
Rijken: ‘Het gaat om een wijk uit de dertiger jaren. Veertien winkels met daarboven 45 appartementen en verder 122 eengezinswoningen. De toestand van de verflaag is zeer slecht en de goten vertonen op enkele plaatsen lekkages. Dat betekent dat er ook flink wat houtrotherstel nodig is.’ Jacobs: ‘We hebben al het houtrot, gezamenlijk met de mensen van de corporatie, door middel van een honderprocentinspectie in kaart gebracht. Zodat niemand gaandeweg voor onaangename verrassingen komt te staan. Daarnaast hebben we gezamenlijk geconstateerd dat de goten met enig reparatiewerk nog een jaar of zes meekunnen. Daarom moet de verflaag die we nu aanbrengen ook zeker zes jaar goed blijven. Dan kan het schilderwerk gelijk opgaan met de gootvervanging.’ Vermaas: ‘Dit zijn nu precies de redenen waarom we graag een-op-eenzaken doen: de bedrijven denken met ons mee en komen met goede oplossingen. Voor ons is het erg belangrijk dat we niet bijvoorbeeld over twee jaar weer met steigers in de mensen hun tuintjes moeten voor die goten en daarna al snel weer voor het schilderwerk.’ Om er zeker van te zijn dat de houten overstekken, die ooit zijn dichtgekit, de komende jaren geen houtrot zullen krijgen, zijn onder de goten gaten geboord waarin roostertjes zijn gezet. Daardoor komt er luchtcirculatie tussen de goten en het hout.
De taakverdeling
Tussen de twee bedrijven is het zo geregeld dat Burgers van der Wal de ‘penvoering’ doet, het aanspreekpunt is voor de corporatie en de facturen opmaakt. Jacobs factureert aan Burgers van der Wal op basis van uren en overeengekomen werkzaamheden. Jacobs: ‘Wij als management kunnen wel verzinnen dat samenwerken een goed idee is, maar de vaklieden moeten het waarmaken. Daarom besteden we veel aandacht aan de instructies voor dit werk, en zijn we vooraf ook met de hele ploeg gezellig gaan eten.’ Rijken: ‘We werken als VGO-Keur-bedrijven volgens dezelfde principes en kwaliteitseisen. Dat is gewoon vergelijkbaar. In beide bedrijven ligt veel verantwoordelijkheid bij de schilders en bouwkundigen zelf. Daardoor kunnen ze prima in dezelfde keet zitten en aan hetzelfde huis werken. In dit soort volkswijken is bovendien de communicatie met de bewoners van groot belang. Dat hebben we ook prima op de rit.’
Meer samenwerken
Jacobs: ‘We hebben er wel de mensen op uitgezocht. Met name werken hier vaklieden die zelf in dorpen wonen. In kleinere kernen zijn de mensen gewend de dingen samen te doen. Daarom loopt het hier waarschijnlijk zo goed. Maar we zijn het er als directies van de onderhoudsbedrijven wel over eens dat samenwerken, ook in personeel, de toekomst is. Eigenlijk zie je dat nog maar heel weinig. Terwijl je in de aannemerij allerlei samenwerkingen ziet, tussen de BAM en Heijmans, bijvoorbeeld, gebeurt dat bij onderhoudsbedrijven maar weinig. Terwijl het voor de hand zou liggen dat als het ene bedrijf weinig werk heeft en het andere veel, je je personeel zou moeten kunnen uitwisselen. Voor schilders zou het dan niet moeten uitmaken voor welk bedrijf ze werken, zolang dat maar een kwaliteitsbedrijf is.’