In de schildersbus van Atelier Verf & Jo komt alles samen. De Citroën ë-Berlingo rijdt elektrisch, het bedrijfslogo prijkt subtiel op de motorkap en de naam is in letters van bladgoud sierlijk op de zijkant verwerkt. ‘Als de zon erop schijnt, knallen die letters echt naar voren. Dan zie je het reliëf dat er door de Amsterdam Sign Painters knap in is aangebracht’, zegt Jolande den Braber met enige trots.
Jammer dat de weersomstandigheden op deze dag nou nét uiterst guur zijn. Neemt niet weg dat de zelfstandig schilder uit Zaandam gezien mag worden met haar blitse bedrijfsbolide. Onderwijl loopt er een passant voorbij. De man veert verrast op vanonder zijn capuchon. ‘Wat een mooie wagen. Gefeliciteerd zeg!’, klinkt het zelfs. Jolande gaat er nog net niet van blozen.
Eureka-moment
In haar knusse atelier en aansluitend woonkamer is het behaaglijker. Met een bak koffie aan de keukentafel schetst de voormalig kleuterjuf allereerst hoe ze het schildersvak is ingerold. ‘Ik heb twintig jaar voor de klas gestaan. Maar ik was het op een gegeven moment zat, al die drukte.’ Ze wijst naar buiten, naar het vertrek in de tuin. Daar beleefde ze een eureka-moment. ‘Ik was op een dag de deuren van de muziekstudio van mijn man aan het schilderen, en toen kwam het ineens in me op. Dít vind ik leuk, waarom ga ik hier niet mijn werk van maken?’
Jolande ging niet over één nacht ijs. ‘Zo’n deur schilderen is leuk, maar er komt natuurlijk veel meer bij kijken. Daarom heb ik eerst een steiger gehuurd om ook ons huis onder handen te nemen.’ De pret verging haar niet, en dus zette ze door. In 2012 was Atelier Verf & Jo een feit.
Jolande, die zich verder bekwaamde in het vak dankzij andere vakschilders en het ROC in Amsterdam, werkt nu als zzp’er voornamelijk voor particulieren. Veel met houtbouw en ze is ook gespecialiseerd in vergulden. Zo hielp Atelier Verf & Jo bij de restauratie van het orgel van de Bavokerk in Haarlem en het Schnitger-orgel in Zwolle.
Schilders van Nu
De verwijzing naar het vergulden komt dus subtiel terug in haar schildersbus, met de gelaagde letters van bladgoud. Maar er zijn meer details die verraden waar Jolande voor staat. Zo heeft ze bewust gekozen voor elektrisch rijden. ‘Duurzaamheid vind ik heel belangrijk’, legt ze uit. Ze is ook voorzitter van Schilders van Nu, een vereniging van bewuste schilders en geïnteresseerden in het vak die streven naar een schone, veilige en transparante schildersbranche. ‘Ik besef dat elektrisch rijden voor de meeste schilders financieel zeer onaantrekkelijk is, maar mijn man en ik hadden het geluk dat we vorig jaar veel geld te besteden hadden. Dit leek ons een ideale investering.’
Haar man is muzikant en maakt eveneens gebruik van de Citroën Berlingo. ‘We gebruiken ‘m tevens privé en dus ook als we op vakantie gaan.’ Ze moet lachen: ‘Ja, zeggen we dan: Atelier Verf & Jo komt overal.’
Schappen en allerlei ladeconstructies heeft ze niet nodig in haar bus, en het is naar eigen zeggen vrij eenvoudig schakelen tussen werk- en privégebruik. ‘Ruimte genoeg’, laat de Zaandamse zien, nadat ze de achterdeuren openzwaait. Er staan wat kratten, werkboxen, een verfemmer en haspel. ‘Als ik meer ruimte nodig heb, klap ik gewoon de achterbank naar voren.’
Groen logo
Tot slot wijst Jolande naar het groene logo op de motorkap. Daar is ook over nagedacht. ‘Mijn opa Joost was eveneens schilder. Het logo van Atelier Verf & Jo heb ik ontleend aan een illustratie van kwasten uit een mooi studieboek van hem uit 1931: het Praktisch handboek voor het moderne schildersbedrijf. De Amsterdam Sign Painters zijn ermee aan de slag gegaan en hebben het logo vervolgens op mijn etalageruit en auto geschilderd.’
En zo komen niet alleen haar idealen terug in de schildersbus, maar maakt ze zelfs een knipoog naar het verleden. ‘Mooie wagen’: die vriendelijke passant van zojuist heeft niets te veel gezegd.