Ik heb een vriend, hij is niet mijn vriend, maar gewoon een goede vriend. Hij is pas verhuisd en samen hebben we de kleuren uitgezocht voor de nieuwe gordijnen, de vloerbedekking en natuurlijk de muren opdat het een geheel zou worden. Mijn vriend houdt erg van gezelligheid en dit zie je terug in de inrichting van zijn woning. Hij weet als geen ander sfeer te creëren in zijn huis en krijgt daarvoor uiteraard veel complimenten.
Mijn vriend woonde er net twee weken toen zijn familie tot de conclusie kwam dat hun zesennegentig jarige moeder toch echt niet meer alleen kon wonen, dus woont ze nu tijdelijk bij mijn vriend tot ze een plaatsje krijgt in een tehuis. Ze vindt het erg gezellig en geniet elke dag van zijn liefdevolle zorg, zoals ze regelmatig zegt.
Haar speciale “opstastoel” staat voor het raam zodat ze fijn naar buiten kan kijken. Voor ze bij mijn vriend kwam wonen, woonde ze in een appartement op eerste verdieping van een appartementencomplex. Het balkon voor de woonkamer was van steen, dus als je zat, dan zag je enkel de lucht en de toppen van een paar bomen. Ondanks dat mijn vriend er iedere dag kwam, voor haar kookte, de nodige zorg verleende en bleef tot ze ’s avonds in bed lag, kwijnde ze toch min of meer weg. Ze knapte zinderwijze op toen ze naar mijn vriend verhuisde.
Ze gaat nu twee keer per week naar de dagopvang, maar is daar niet zo over te spreken. Ze zou graag babbelen met de bewoners, want omdat ze vroeger een winkel in het dorp had, kent ze nog wel mensen die daar nu ook wonen, maar dat kan dan weer niet. Ze snapt er hier niets van. Ik eerlijk gezegd ook niet, want dit lijkt mij toch simpel te regelen. Tien minuten later zegt ze: “Als ze maar niet teveel gaan praten”.
Ze houdt ook van klassieke muziek. Hier gaan ze iedere zondag samen naar luisteren. Ook kleuren en spelletjes zoals domino, ganzenborden en oude foto’s bekijken kan ze nog steeds waarderen. Klassieke muziek, natuur en kleur hebben een positieve invloed op de zorgverlening heeft de Universiteit van Twente onderzocht.
Zoals wel vaker met mensen die “passend bij de leeftijd” vergeetachtig worden zijn ze soms helder van geest en dan opeens weer niet. Soms herkent ze mij, maar niet altijd en net zoals ouderen van haar leeftijd verteld ze vaak hetzelfde, ook dat ze het zo fijn vindt bij haar zoon en dat hij zo lief is voor haar en dat hij zijn huis zo gezellig heeft ingericht met warme kleuren en planten. Ze is vooral dol op het oranje schilderij met drie lopende Mexicaanse mannetjes. Voor haar is de warme omarmende inrichting en de liefdevolle zorg van haar zoon voorlopig haar healing environment.