Moe maar voldaan, zo kun je me wel noemen deze dinsdag. Vanmorgen juryberaad in Amsterdam gehad. Over SchildersVakprijs 2010. Uitslag volgt komende week. Maar wát een boel projecten, en wát een vaktrots!
52 inzendingen ontving Schildersvakprijs. Zo’n 25 % meer dan vorig jaar. En lang niet elke inzending is compleet, dus dat is nabellen en -mailen, vooral om foto’s.
(Wanneer begrijpen schilders nu eens dat de jury de eerste en belangrijkste selectie, namelijk die van de genomineerden, doet aan de hand van motivatie en…. FOTO’S????!!!!!
((een inzender: "oh, komen jullie dan niet eerst even langs ofzo, voor foto’s?". Nee, mijnheer, dat gaat echt niet lukken met meer dan 50 inzendingen uit het hele land, dat zult u toch echt zelf moeten doen) ))
Mooi schilderwerk
En die begeleidende motivaties: ‘Dit is een mooi project en ons bedrijf viert dit jaar een jubileum"."Het is een mooi stuk schilderwerk met diverse technieken". Zeg nu eerlijk: zou u zo’n project uitkiezen?
Grandioos
En al die inzendingen moesten in presentaties gevat worden, en dat moest allemaal zorgvuldig geadministreerd worden en nu gaat het spel pas écht op de wagen, want er volgen jurybezoeken, filmopnames, een grandioze uitreikingsavond…
Schilder en kwaliteit
Moe, dus… maar ook voldaan. Want ondanks al het ‘gedoe’ zie je dat er een soort bewustzijn opkomt in de schildersbranche: bedrijven die meerdere projecten insturen ‘Eigenlijk leveren wij altijd kwaliteit’. Bedrijven die worden aangezet door hun verffabrikant om in te leveren ‘Volgens de heren van merk X zag dit werk er erg goed uit’
Mooi is dat: samen het hele jaar door op jacht naar kwaliteit. Zowel in de uitvoering als in de presentatie er van. En dan de SchildersVakprijs als bekroning…. I have a dream!