Winterwerk van kleinere schildersbedrijven, zeker in een landelijke omgeving, is anders georganiseerd dan die in grote steden. Hier geen afgeschermde galerijflats en ingepakte woningbouw. Voor Raymond Deterink van Deterink Schilders in Reutum speelt het gehele jaar door: ‘Hoe houd ik mijn medewerkers in de winter aan het werk?’
Toen Deterink twaalf jaar geleden als gevolg van het overlijden van zijn vader het schildersbedrijf op 26-jarige leeftijd overnam, wist hij al dat winterwerk één van zijn eerste uitdagingen zou worden. ‘Het bedrijf van mijn vader was grotendeels ingesteld op particulieren. Het was ook kleiner: vier medewerkers. Hij kon de mensen niet zonder werkloosheid door de winter leiden. Dat moest anders.’
Deterink liep al op jonge leeftijd mee in het bedrijf en leerde er de kneepjes van het vak, maar volgde toch een hbo-opleiding die niet aansloot bij het schildersvak. ‘Desondanks bleef ik bij het schildersbedrijf betrokken. Ik verdiepte me in het calculatiewerk. Dat ligt me wel. Ik begreep al snel dat je daarmee een andere categorie opdrachtgevers kunt aantrekken, onder andere nieuwbouwaannemers.’
Juist om de winter beter door te komen, zoekt Deterink de aannemers op in de particuliere woningbouw om wat meer rust in de planning te krijgen. ‘Aannemers starten vaak in het voorjaar met de bouw van een woning vanwege het aantal werkbare dagen. De afwerking vindt vaak plaats richting najaar en winter, als het dak erop zit.’
Mede daardoor groeide het bedrijf naar acht medewerkers. ‘Straks stromen de ouderen uit. Door jongere medewerkers aan te nemen, blijf je een groep houden met een evenwichtige leeftijdsopbouw.’ Altijd uitgaande van de filosofie: ‘Je verantwoordelijkheid als werkgever geldt het hele jaar, niet alleen in de zomer en in het voor- en najaar.’
Natuurlijk brengt Deterink de mogelijkheid van winterwerk bij zijn klanten onder de aandacht om zo vroeg mogelijk te kunnen selecteren. ‘Door ze te informeren over de mogelijkheden. Zowel particulieren als aannemers. Sommigen particulieren zijn gevoelig voor de argumenten, soms geholpen door een winterschilderregeling. En voor enkele aannemers zijn we een soort van huisschilder. Daarmee werken we vaak in een bouwteam. Daar is het goed afspraken maken. Voor ons bedrijf komt het meeste binnenwerk in de winter dan ook van de aannemers.’
En hoewel de aannemer op de hoogte is van de prijzen van Deterink, weet hij pas in een laat stadium of hem de opdracht wordt gegund. Maar uit de bouwbestekken weet Deterink grofweg wel in te schatten in welke periode hij het werk kan verwachten.
Hoe Deterink zijn ondernemerschap ziet, betekent ook ‘nee’ tegen klanten durven zeggen. ‘Dat klinkt misschien arrogant, maar dat is het zeker niet. Ik wil geen jongens aannemen waar ik later in het jaar geen werk voor heb. Overigens, voor mijn vaste klanten bouw ik in de planning wel wat “lucht” in. Die wil ik niet teleurstellen.’
Door de toepassing van onderhoudsarme materialen zoals aluminium en kunststoffen meent Deterink dat het aandeel buitenschilderwerk van nieuwbouwwoningen sowieso afneemt. Denk aan kozijnen en boeidelen. ‘We zijn daarom wat meer gaan reinigen. Ook voor woningcorporaties. Werk dat zich beter voor winterwerk leent dan schilderwerk. Omgekeerd, in deze woningen, meestal vrijstaande woningen, tref je binnen meer schilderwerk aan. Behalve het saus- en schilderwerk plakken we veel vliesbehang.’
Het meest recente winterwerk was voor een tuincentrum. ‘Een haastklus voor een vaste klant tijdens openingstijden. Door de wisseling van afdelingen in de winkel bleken schappen en tafels er niet meer zo netjes uit zien. “Even” snel tussendoor. Altijd welkom, zo’n opdracht in regie voor een vaste klant. Kortom, als het even lukt, niemand in de WW. Dat maken we ook dit jaar weer waar.’
Foto:
Raymond Deterink speelt het gehele jaar met vraag: hoe houd ik iedereen uit de winterwerkloosheid?
Foto: HvG