Op 23 juli jongstleden is Koos Kamsma overleden. Kamsma was de laatste jaren, ook nog na zijn pensioen, bedrijfsadviseur, verbonden aan Gilde Management Support, en tevens columnist voor SchildersVakkrant.
Koos Kamsma (geboren op 19 mei 1947) werkte een groot deel van zijn leven ‘in de verf’. Vanaf 1978 werkte hij in verschillende functies voor AkzoNobel. Met name in de automotive-sector. Het was in de tijd dat de schadeherstelbranche nog zeer onprofessioneel was. Kamsma was een belangrijke kracht bij het tot stand komen van de huidige manier waarop autoschades snel en professioneel worden opgelost en vergoed. De basis daarvan zijn professioneel functionerende bedrijven waar alle verantwoordelijkheden helder verdeeld zijn en elke handeling duidelijk verantwoord kan worden (zeker met het oog op afhandeling met de verzekeraar).
Na zijn afscheid bij AkzoNobel raakte Kamsma eind jaren negentig steeds meer betrokken bij de ‘gewone’ schilderbranche. Eerst als adviseur in dienst van Gilde Software, leverancier van automatiseringssoftware voor onder andere de schildersbranche. De softwareleverancier merkte dat veel klantvragen deels met software in te vullen waren, maar deels ook veel breder waren, en veel meer over het leiden van een mkb-bedrijf gingen. Kamsma ging die rol vervullen.
Niet veel later werden de bedrijfsadviesdiensten verzelfstandigd tot Gilde Managementsupport, waaraan Kamsma tot na zijn pensionnering verbonden bleef (en dat werd uitgebreid tot een pool van bedrijfsadviseurs op allerlei gebied).
In 2003 werd Koos Kamsma vaste columnist bij SchildersVakkrant. Vanaf het begin onder de titel ‘Beweging’. De columns werden binnen de schildersbedrijven veel gelezen, uitgeknipt, gedeeld of op het prikbord gehangen.
Kamsma, zelf een verwoed lange-afstand wandelaar, vond ‘beweging’ essentieel voor schildersbedrijven: dat ze niet moesten vastroesten in oude gewoonten maar zichzelf kritisch onder de loep moesten blijven leggen en zich doorontwikkelen. Centraal daarbij stond voor hem de gedachte dat ook de medewerkers in zo’n beweging moeten worden meegenomen.
Kamsma schreef tot op het laatst door. In zijn laatste column, gepubliceerd in SchildersVakkrant 13, van 15 juli, schreef hij bijvoorbeeld: ‘In gesprekken met medewerkers – zij zijn toch de ambassadeurs van de onderneming – blijkt keer op keer dat het hebben van eigen verantwoordelijkheden, de band met het bedrijf, de band met opdrachtgevers en persoonlijke inbreng belangrijke factoren zijn voor een vakman om voor dat bedrijf te kiezen dat van die aspecten een plezier maakt.’
Ja ja Koos, was op zoek naar je, jaren niet gezien, en dan dit, en verdomt je laatste alinea in je laatste column klopt als een bus, ouwe reus.
Jeroen de Rijk 8/1/22